Met ze allen in de bus naar de Tikalezen

Zo.Vroeg op pad. Met ze allen in de bus. Ik ben verbaasd dat niemand bagage meeneemt en kom er achter dat we in een bus zitten met gasten die op excursie gaa naar een Maya tempel met kleurige plaatjes. Schijnt uniek te zijn maar dat is alles wat met Maya's te maken heeft.

Op pad, allemaal van die meereizigers oppikken en karren maar. Onderweg fff een ontbijtje scoren en op naar wij hadden nblijkbaar daar niet voor betaald en wij hadden daar eigenlijk ook geen zin in. Eigen brood eerst want dat is lekkerder.

Uiteindelijk komen we aan bij de gransovergang. Althans, het blijkt de greansovergang te zjn. Andere gasten gaan de ruines bekijken en oh en ah roepen bij de mooi ingekleurde mayaplaatsjes. Echt wel speciaal denk ik maar ik was er niet bij. Wij moeten niet het park in maar naar de overkant waar de grenswacht zit. 400 quatzales aub om Guatemala te verlaten. Ha ha . Grenswachtje had geen rekening gehouden met deze hollanders. Why? Why 400 guatamalese dollars, We only stayed 4 days?
Sorry, sorry, glimlach, glimlach. Your right en hoppa. Jo heeft het geregeld met haar blije glimlach. 400 in de pocket.

Dan naar het water. Snapte niet wat de touroperator wilde maar we komen uit bij een joch dat ons inderdaad goed verder helpt. eerst bewaken tot de chaffeur de andere gasten achter het hek heeft gewerkt voor de rondleiding. Dan ons begeleiden naar de waterkant waar uitgeholde boomstammen zijn omgetoverd tot race-kanoos met een vette motor. Dacht even aan een avontuur in Equador, uren door het woud, maar deze tocht duurde aanzienlijk korter. 15 minuten over de rivier naar de overkant. Uitstappen en je bent in Belize. Ja, ik geloof dat het Belize was.

En dan moeten we wachten, wachten en wachten om dan og even te wachten en te wachten en te wachten tot de bus komt. Die is stipt op tijd: elf uur. Dat dan weer wel maar we waren er al voor tienen. De bushalte is luchtig, de verkochte coco te jong en de medereizigers niet spraakzaam.

Er verschijnt om 11 uur een vehikel met een aantal kenmerken van een goede bus. Hij hobbelt, de ramen klepperen als ze open staan, de chaffeur heeft er lol in en zweet ze eigen kapot. Lachend begint hij aan een rit van 100 Km die 4 uur duurt. Kan zijn dat het 4 uur en 15 minuten was. Dappere dodo die man want nog nooit zo'n brede boerenweg gezien. Nergens was geen kuil. In combinatie met de aftandse vering een recept voor een memorabele rit.

Halverwege moest er een band gewisseld worden. Eigenlijk moesten ze allemaal gewisseld worden maar blijkbaar vond de chaffeur dat canvas op de bandel wel sjiek. Er wordt gestopt bij een lolbroek die met weinig gereedschap en veel gehannes een busband wisselt. Geholpen door zijn stomme zoon die waarschijnlijk wel kon horen. iedereenkijkt toe, komt chips, drinkt lauwe cola en wacht tot het onvermijdelijk komt: verder rijden. isa vindt dat jammer. Zij heeft de hele tijd een mager katje gekroeld. Beest is volgens mij nog nooit zoveel gekroeld.

Uiteindelijk houdt het boerenpad op en gaan we over asfalt en dat gaat het wat sneller richting Flores. Daar wacht een private busje om ons naar de Jungle lodge te brengen, het hotel dat direct aan de ruines ligt, midden in het . Door al het oponthoud zijn we veel te laat maar de chaffeur weet raad. Hij belt met het busstation en er wordt geregeld dat we bij de ATM van busje wisselen.

Daar staat een vriendelijke vent en we stappen over. Hopelijk is het de goede want er wordt niet veel info uitgewisseld. Jo is nog steeds wat voorzichtig na Philip's opmerking dat op dit stuk 1 op de 4 bussen wordt overvallen. (Blijkt later alleen te gelden voor de chicken bus van 4 qtz; de grapjas)

De tocht nar Tikal, Jungle lodge verloopt voorspoedig. We haleb vers geld uit een ATM in een giga-shopping mall. Nooit gedacht dat ze dat daar hadden. Dan effe dokken om het park in te mogen en door het reservaat op naar de lodge. Het is laat in de middag en bijna alle bezoekers hebben Tikal reeds verlaten. Dat zie aan de dieren die je op de weg tegenkomt. Een redfox, een slang die angestig wegschuifelt en een paar pietjes. Eigenlijk niks als je het vergelijkt met de enorme varkens, honden, eenden en kippen die je ziet vlak voordat je het reservaat in rijdt. Helemaal niks vergeleken met de krokodillenkop die je ziet als je over het meer van Flores uitkijkt: een rotspartij in het water met de contouren van een krokokop.

Een zwebad in de Junglelodge en de meiden vergeten de reisbesognes snel. Ook al is maar tijd om 20 minuten te poedelen.

Vanwege de insecten kruipt Isa bij Jo op de kamer en ga ik bij tatum op de kamer. Allemaal je eigen bed en klamboe en buiten het lawaai van cicades en brulapen.

Het diner is niet spectaculair. Er is een kaart maar dat hebben ze allemaal niet. kip, rund, varken of een vega-pasta zijn de enige keuzes. Uit een soort gammel krijg je soep (niet eens echt vies) en a krijg je natte pan con tres leches. Voor de hollanders: natte keek in drie soorten melk. Klinkt overigens viezer dan het is............. Plok... wat is dat..... een......... schorpioen. uit het rieten dakbeschot gevallen. Gebeurt wel vaker. Ik zet er voor de zekerheid een glas over en de juf trekt daarna een stukje van zijn staart af. Als de angel er afgerukt is mag de schorpioen, enigzins verbaasd en verdwaasd verder lopen. Doei schorpioen.

Omdat we besloen hebben de sunrise vanaf de hoogste tempel mee te maken gaan we, vermoeid als we zijn op tijd slapen. Nog effe wat spinnen pletten en we kunnen slapen.

De huisjes zijn overigen best geinig. Allemaal een kleine huisjes in het oerwoud. We hebben electriciteit die overdag wordt opgeslagen in accu's. Elk huisje heeft zo zijn eigen accu's dus doen we zuinig met lampies.

Pitten want we moeten om 04.00 op maar dat zijn we bijna gewend.