Zwemmen met sharkwhales

Vroeg je bed uit en de verwachting is direct hoog gespannen. Vandaag gaat het gebreuren. Zwemmen met de grootse vissen van de wereld.
Gelukkig niet met die schreeuwerige nederlander met dat blerkind. Gewoon met fransen en Belgen die claimen geen Nederlands te spreken. Wachten op de taxi blijkt zinloos want we worden opgehaald met een boot. Mooi zeegroen en 2 vette 150 pk motoren aan zijn kont. Geeft een vertrouwd gevoel als je de zee op gaat en de lange speutocht naar een ´visje´ gaat ondernemen.

De speurtocht duurt ongeveer 1 ½ uur want we moeten naar het punt waar de caribische zee botst op de ocean. In die aparte stroming komt smorgens de plankton omhoog en daar komt de walvishaai op af. Vreemd toch dat zo´n grote vis zulke kleine prooien heeft.

De tocht is verre van saai. We zien visjes uit het wáter springen en dat zijn dan sardientjes. Ook een groter dier springt uit het water en dat is dan een dolfijn. We zien rugvinnen en sommigen kijken de goede kant op en zien een dolfijn uit het water springen en met een plons verdwijen naar de diepte.
Gelukkig hebben we een geode gids die mooi en boeiend verteld. Diego verteld dat we de beste walvishaaizoeker van Holbox hebben. Het is Bull de human radar. En inderdaad vindt hij de walvishaai als eerste en is het een drukte van jewelst over de waterofoon. Spoedig arriveren andere boten maar gelukkig, er is nog een vis gevonden en daar gaan de meeste andere boten naar toe.
Vlak nadat we de vis vinden springt e rook nog een mantaray uit het water en buitelt achterover weer terug zodat we zijn enorme grote witte buik zien. Dit is zo GIGANTISCH GAAF. Zoals Philip al vertelde is het net alsof je in de uitklapbladzijdes van de national geographic zwemt.
En dan hebben we nog niet in het water gelegen met de walvishaai.
Per twee gaan we het water in met de gids. Als we in het water liggen manouvreert de boot voorzichtig naar de kop van de vis die dan ietsjes van koers verandert en richting de zwemmers gaat. Het is de kunst om voor de vis uit te blijven zwemmen zodat je zijn kop, zijn ogen, die grote imposante bek en dat giga grote beest van dichtbij kan bekijken. Het is een overweldigende belevenis. Het lukt mij om de vis, die langzaam aan het oppervlak de plankton uit het water zeeft, voor te blijven om minutenlang, oog in oog, samen in de oceaan te liggen. Rustig, er is niks anders op de wereld. De haai en ik.
Tatum ziet de eerste keer wat minder blijkt want ik maak veel belletjes met mijn flippers. Gelukkig kan zij de 2e keer veel meer zien als zij met de gids mee gaat en ik van de andere kant fotoos prober te maken.
Dat gaat wat rommelig. Je mag tot 2 meter afstand van de vis komen maar ik ben steeds dichterbij. De 2e keer helemaal als ik boven water de vissenvin zoek en niet merk dat de vis van koers veranderd en recht onder mij door zwemt, eigenlijk tegen mij aan.
Ik had verwacht dat hij zacht een rubberig was zoals je je dat voorstelt bij een walvis maar deze was glad en hard als plastic. Hij bonkt achteloos tegen mij aan en zwemt achteloos door.
Tatum en de gids blijven de vis voor en hebben een machtig uitzicht. Ik moet er als een gek achteraan zwemmen mar zie de vis majustueus voorbij zwemmen om in de diepte te verdwijen. He shit. Had meer verwacht van deze 2e duik. En wat is die vis groot. Ook al hou je rekening met 25% vergroting onder water. 10 meter walvis haai, ja het was niet de maximale maat, is giga. Loodsvisjes op zijn vinnen, groene stippels, schittering van de zon. WAUW. Onbeschrijflijk.
Terug op de boot ben ik misselijk en het gaat net goed. Ik ben stil van deze ervaring waar ik de hele vakantie al naar uitkeek.

Isa en Tatum hebben gelukkig ook oog in oog gezwommen met de walvishaai en tevreden zit iederen even later op de boot.
Lunch. Lunch moet je zelf vangen als je meer wild an 1 hapje ceviche. Dat is rouwe vis met tomaat, ui, limoen en coriander, beetje zout en peper en heerlijk. Eerst vangen dus. Het blijkt dat Bull precies weet waar hij moet zijn.
Lijntje in het water, sardientje era an en in no-time halen we 10 grote dike en vooral lekkere vissen binnen maar dan gaat het regenen. Niet een klein beetje hoor. EEN STRORTBUI MET ONWEER EN BLIKSEM. Die grote en brullende motoren komen goed van pas. Om uit de striemende regent e blijven zitten we op de bodem onder handdoeken. Diego staat fier rechtop maar eigenlijk alleen maar om met zijn hoofd vlak onder de kap te schuilen voor de harde regen en windvlagen.
300 PK blijkt genoeg om ons naar een eilandje te brengen en geloof het of niet. Op het eilandje schijnt de zon. Het water in om weer warm te worden en ondertussen maakt de scheepsbemanning het eten klaar. De vis wordt vakkundig gesloopt en het mooie witte vlees gaat de ceviche in. De rest overboard waar andere vissen weer knagen aan de resten.
Gezien het weer eerste snorkelen. Hoewel ik er redelijk snel mee klaar ben gaan de meiden stug door. Zij zien wel schildpadden en Jo ziet er een van een meter of zo. Jo zwemt een eindje op met een leuke schildpad, ziet hoe die even naar adem hapt, om daarna weer samen verder te zwemmen. Zo cool. Ook de meisjes zien veel schildpadden.
Lunch. Lunch moet je ook zelf eten. We varen door een saai mangrove kanaaltje naar een weergaloos mooie lagune. Enorme vergezichten met duizenden volgels. In het water superveel vissen en als Isa en tatum in het water staan en we wat eten in het water gooien krioelen duizende dike vissen om hun lijven heen. Zo onwerkelijk. Wat een prêt.
Op de terugweg langs flamingo´s. Tientallen. Koppie in het water en op zoek naar diertjes om op te eten. We kunnen er vanuit ons hotel eigenlijk ook gewoon naar toe lopen. Mooi om zo´n grote groep rose vogels te zien in die azurblauwe zee. Ik bedenk hoe ik bof.
Terug naar het hotel.